3% van werknemers in Amerika nam ontslag in augustus

Volgens Business Insider heeft in de Verenigde Staten zo’n 3% van de werknemers in augustus ontslag genomen. Dat aantal is wederom een record en al de 5e op rij. Volgens McKinsey hebben sinds april al 19 miljoen mensen ontslag genomen. Ze hebben in de Verenigde Staten al een naam gegeven aan deze ontwikkeling: “The Great Resignation”. Vanwaar deze massale exodus? Is het een goede ontwikkeling of juist niet?

Aan de andere kant van de oceaan hebben in augustus alleen al zo’n 4,3 miljoen mensen hun ontslag ingediend. Vroeger koppelde men dergelijke ontwikkelingen aan het toegenomen vertrouwen van werknemers om elders een betere baan te vinden. Door de pandemie lijkt er nu (ook) iets anders aan de hand te zijn.

Veel mensen zijn door de verschillende maatregelen anders naar hun werk gaan kijken. Het vele thuiswerken heeft geleid tot een inzicht dat anders werken ook mogelijk is. Het leidt steeds vaker tot een arbeidsconflict. Existentiële vragen als “Hoe wil ik eigenlijk leven?”, “Waar wil ik mijn kostbare tijd en energie aan besteden?” spelen nu veel vaker een rol.

The Great Resignation

McKinsey noemt het, vanuit de werkgever gezien, “The Great Attrition”. Anthony Klotz, een organizational psychologist die de term “Great Resignation” bedacht, ziet waarom juist nu deze vragen belangrijk zijn geworden. Door de pandemie zijn in de belevenis van velen de dood en ziekte stukken dichterbij gekomen. Ondanks, of juist dankzij deze pijn en tragedie is er nu een groter bewustzijn en bijbehorende wens om bij te dragen aan een betere wereld.

De artikelen vermelden helaas overigens niet of er ook mensen zijn die juist door de maatregelen “gedwongen vrijwillig” ontslag nemen. Ik zie daar in de periferie heel veel verhalen over. Dergelijk zelfontslag komt voort uit een door werkgever en/of overheid geforceerde werksituatie die in strijd is met de principes, waarden en integriteit van het individu. Ook hier is er pijn en een onderliggende wens naar een betere wereld.

Paradox van pijn

Zelf ontslag nemen is risicovol. Je neemt afstand van de vangnetten en start een onzeker nieuw pad vol uitdagingen. Dat gaat onherroepelijk gepaard met een vorm van pijn. De grootste pijn is daarbij de confrontatie met jezelf en de keuzes die je gemaakt hebt en nog moet maken. Maar het is diezelfde pijn die ook betekenis geeft aan het leven. Dit is de paradox van pijn. De pijn die je wilt vermijden is ook de pijn die zorgt voor een verschuiving van paradigma. Je gaat de wereld en jezelf anders zien.

Die pijn is hard nodig. Het bestaande paradigma heeft geleid tot de situatie waar we nu inzitten; we zijn bang voor alles en doen er alles aan ook elke mogelijke pijn te vermijden. We zijn daarom ook bang voor elkaar geworden, terwijl we elkaar zo hard nodig hebben.

Durf je desondanks de angst te trotseren, dan zal je merken dat je voller in het leven gaat staan. Je kunt authentiek bijdragen aan de wereld die jij graag ziet. Hoe zie jij dat voor je? Laat het weten in de comments of stuur mij een bericht.

Foto van Priscilla Du Preez via Unsplash

P.S. Een nieuwe loopbaan of levenspad klinkt aantrekkelijk, maar hoe doe je dat? Of je nu werknemer bent of ondernemer wilt worden, maak je persoonlijke plan in deze gratis training op 2 november.