Ondernemen zonder gevaar

Gisteren waren we met ons gezinnetje in het Spoorwegmuseum in Utrecht. Het was een drukte van jewelste, overal kinderen. We waren bij een kunstmatige rotspartij met glijbanen. Mijn zoontje van 4 vindt klimmen en springen fantastisch en besloot om niet de trap te nemen, maar over de rots naar boven te klauteren. Op zijn teenslippertjes. Niet het meest optimale schoeisel voor een beklimming, maar zonder problemen ging hij die 3,5 meter naar boven.

Daar besloot hij om langs de buitenkant van het hek naar de andere kant te gaan. Heel beheerst en geconcentreerd zette hij stapje voor stapje en hield zich goed vast aan de spijlen van het hek. Af en toe glipte zijn voetje een beetje weg, hij corrigeerde, vond de grip weer en ging weer verder. Hij was helemaal in zijn element, in the flow.

Gevaarlijk!

Dit deed hij twee keer, zonder problemen. Maar de derde keer was er ineens een vrouw die dit gadesloeg en zei:”Wat doe jij GEVAARLIJK zeg!”. Dit haalde mijn zoontje volledig uit zijn concentratie. Hij keek op. Ik zag hem denken:”Gevaarlijk?” Zijn ene voetje glipte weg, vervolgens zijn andere. Hij kon de spijlen niet meer vast houden en viel naar beneden!

Maar ik stond daar beneden. Ik heb hem tegengehouden met mijn hand. Ik duwde hem weer naar boven en gelukkig maakte hij zijn rondje af. Ik ken mijn zoontje. Hij is heel voorzichtig. Wat hij deed was niet zonder risico, maar gevaarlijk was het niet, juist omdat hij voorzichtig is. Hij weet wat hij doet. Hij ‘traint’ zijn hele leven al in en om ons huis. De vrouw had de beste intenties denk ik, maar ze besefte zich niet dat hij juist door haar opmerking viel.

Wijsheid

Maar na afloop wilde hij niet meer klimmen! Mijn hart was gebroken:”Zou zijn zelfvertrouwen zijn aangetast?”. We wandelden naar binnen. Ik zag een trap en zei:”Kom, we gaan springen!” en sprong van de derde tree naar beneden. Hij pakte de vierde tree en sprong naar beneden. Gelukkig!

Toen kwam mijn vrouw Blanca met ons dochtertje aangelopen. “Mama!! Ik was bijna van de rots gevallen!” Ik dacht:”Bijna? Nee, je bent gewoon gevallen!” En vervolgens dacht ik:”Nee, je hebt gelijk. Jij hebt het pas echt goed begrepen. Je bent inderdaad bijna gevallen!”