Hilbert: Ik kan leven van mijn passie!

Leven vanuit Passie, wat levert dat op?

Werken voor je brood
Wat wil ik nou eigenlijk is een vraag die ik me jarenlang gesteld heb. Eigenlijk heb ik altijd gewerkt, van boodschappen doen voor een oude buurman, tot wekelijks vakken vullen in de supermarkt vanaf mijn 14e en tijdens mijn opleiding invalwerk in de bibliotheek. Na mijn opleiding tot bibliothecaris ook steeds gewerkt. Ik vond het ook heel gewoon, om altijd te werken. Mijn zakgeld was niet zo hoog, en ik was er aan gewend te werken als ik iets wilde kopen. Als ik er op terugkijk, was de keuze voor bibliothecaris eigenlijk een kwestie geweest van schrappen van wat andere mogelijkheden. En ik hield van lezen, dus dat kwam mooi uit. Niet zo vreemd dat een keuze op zo jonge leeftijd niet leidt tot een baan waarin je echt plezier hebt, al heb ik het zeker de eerste 15 jaar best leuk werk gevonden.

Ik wisselde enkele keren van baan binnen het bibliotheekwerk , werd leidinggevende en uiteindelijk manager. De laatste 9 jaar gaf leiding aan 5 teams. Al lang riep ik, dat ik een Bed and Breakfast in Schotland wilde beginnen. Of, voor wat mooier weer, een camping in Frankrijk. Maar dat bleef altijd bij dagdromen. Altijd een excuus om het niet te doen: eerst geen vriendin, toen een vriendin die niet uit Nederland weg wil. Niet genoeg kapitaal, noem maar op. Ik kwam er niet uit.

Intussen werd ik als manager overspoeld door werk van zieke collega’s en medewerkers, wist plichtsgetrouw niet nee te zeggen en raakte op de rand van een burn-out of misschien wel over de rand. Al jaren wist ik dat ik eigenlijk iets anders wilde, maar wat dan?

Als wel leuk niet meer genoeg is
Pas na een weekeinde familie opstellingen zag ik letterlijk voor mij hoe ik niet de definitieve stap zette. Ineens zag ik mezelf, steeds wel roepen dat ik iets anders wilde, maar nooit de stap durven nemen. Ik was zo langzaam aan spuugzat van mezelf, wel altijd klagen maar nooit springen. Had ook allerlei vage ziektes gehad, die steeds wel overgingen maar weer door iets anders werden gevolgd. Die maandagmorgen heb ik mijn baan opgezegd. Ik wist nog steeds niet wat ik wilde, maar wel dat het antwoord niet zou komen als ik in die baan bleef.

Op advies van een bevriende P&O medewerker, heb ik aangestuurd op ontslag met wederzijds goedvinden. Dit was voor beide partijen een bevredigende situatie, want als ik nog een poosje was doorgegaan was ik zeker in de ziektewet terechtgekomen, met alle kosten voor de werkgever die daar bij horen. De werkdruk in combinatie met slechte leiding door mijn directeur was teveel geworden voor mij.

Maar hoe krijg je dan toch geld?
Ik kreeg tot mijn verrassing ook nog 2 maanden doorbetaald, en in deze tijd ging ik klussen bij vrienden in Frankrijk. Het werken met mijn handen in plaats van mijn hoofd gaf een geweldige bevrediging. ’s Avonds tevreden kijken naar het resultaat van mijn arbeid, gaf een heel stuk meer voldoening dan naar huis rijden na 6 keer een uur vergaderen met teamleiders en hele teams, of het houden van functioneringsgesprekken met medewerkers die niets wilden dan precies blijven doen wat ze nu al deden.

Weer thuis vroeg ik een WW uitkering aan en kreeg steun bij diverse tests van het UWV. In juli deed ik een retraite, speciaal voor mensen op het kruispunt van hun leven. Op een ochtend besefte ik daar, dat ik al jaren geleden had gedroomd wat ik wilde: verschillende dingen, afwisseling, wandelen, koken, klussen, muziek.

 

Een paar weken later startte ik na overleg met het UWV mijn eigen bedrijf: Hilbert helpt (www.hilberthelpt.nl) Drie maanden werkte ik met behoud van uitkering (een deel van de inkomsten moet je 2 jaar later alsnog terugbetalen ), maar binnen 3 maanden verdiende ik genoeg en liet mijn uitkering stopzetten.

Werk met Passie
Ik help mensen met een PGB bij het zelfstandig wonen en ik kook voor groepen. In het PGB werk begeleid ik mensen met heel uiteenlopende zaken in huis en tuin. Dankzij een beetje begeleiding kunnen deze mensen toch zelfstandig blijven wonen. Het werk op zich is eenvoudig, maar ik ga om met individuen, zorg dat mensen de regie over hun eigen leven houden. Allen met hun eigen aardigheden. Nooit meer werkoverleg, vergaderen, functioneringsgesprekken, regels die niet nuttig zijn maar waar ik me aan moet houden.

Als kok kook ik in weekenden bij cursussen, opleidingen of vakanties. Ik heb nog nooit zoveel leuke reacties gehad, geen dag zonder leuke opmerkingen en waardering voor mijn kookkunst! Ik doe dit koken met liefde en dat ervaren mijn gasten ook zo.
Ik werk een stuk minder uren en ben een paar instrumenten gaan bespelen. Nooit vermoed met hoeveel passie ik dat zou gaan doen!

Ik verdien de helft van vroeger en heb er nog geen dag spijt van dat ik ontslag heb genomen en zelfstandige ben geworden. Veel meer dan vroeger leef ik vanuit vertrouwen dat er genoeg is. Soms is dat lastig, als er weinig werk is, cliënten met vakantie gaan of mij afbellen. Geen werk = geen inkomen die dag. Als ik me daar druk over maak, volgen er meestal meer afzeggingen. Als ik het accepteer als iets wat bij het bestaan als zelfstandige hoort, het zelfs kan waarderen onverwacht een dag vrij te hebben, volgt meestal diezelfde week een extra opdracht. Het klopt dus, dat wat je voedt groter wordt: leef je in de angst voor tekort, dan krijg je dit. Vertrouw je er op dat er genoeg is, dan is dit er ook.

Het besluit om mijn zekerheden op te geven kon ik niet ineens nemen. Ik had er heel wat jaren met een goedbetaalde baan voor nodig, maar en uiteindelijk kwam het inzicht dat dit niet gelukkig maakt.

– – –

Jouw passie ontdekken?