De twee wegen naar geluk

Wat de zin is van het leven weet (bijna?) niemand. We hebben ons wel een levensdoel gesteld: we moeten het geluk opzoeken.

Het is mijn visie dat je geluk op slechts twee manieren kunt bereiken.

De eerste manier is om jezelf volledig af te sluiten en je eigen wereld zo klein mogelijk houden. Ignorance is bliss. Kinderen zijn een mooi voorbeeld daarvan. Het zijn ongelooflijk blije mensjes. Nu ik zelf vader ben, is het fantastisch om mijn zoontje zo blij te zien… om helemaal niets! Wat ben ik daar jaloers op.

Maar om dat als volwassene na te streven, moet je bijvoorbeeld nooit meer het nieuws volgen. Je moet jezelf volledig afschermen voor alles wat niet binnen jouw kleine happy wereldje past. Je blijft doorwerken als werknemer en je denkt er niet over na. Vragen over nut en toegevoegde waarde ontwijk je. Als je dat kunt bereiken, dan heb je geluk bereikt en dat is fantastisch! Dit lijkt de gemakkelijkste weg. Toch heb ik heel veel respect voor mensen die dit kunnen… want ik kan het namelijk niet. Ik kan het echt niet. Mijn gedachten stuiteren altijd rond, ben altijd bezig met nieuwe ideeen, wil altijd leren, wil altijd dingen verbeteren, mensen helpen en noem maar op. Ik kan onmogelijk mijn geluk vinden als ik deze gevoelens niet continu kan voeden (althans, dat denk ik nu).

Dus voor mij zit er helaas niets anders op dan mijn eigen verantwoordelijkheid te nemen en mij volledig open te stellen voor al wat er gebeurt in de wereld. Ik wil het kunnen begrijpen. En ik weet nu al dat me dat nooit gaat lukken, maar ik prijs me gelukkig met het feit dat de weg er naar toe net zo interessant is. Ik streef persoonlijke groei na. Dat is niet de gemakkelijkste weg, maar, voor mij, wel de rijkste.

Je kunt het ergens vergelijken met die bekende scene uit de film The Matrix. Wil je blijven leren en begrijpen? Welke pil neem jij, rood of blauw?

foto: publicinsomniac