De krachtige les van een mislukte sollicitatie

Jaren geleden deed ik een sollicitatie bij een internationale start-up in Amsterdam. Ze hadden al een eerste ronde funding binnengehaald. Ze zochten iemand precies met mijn kennis en ervaring. Een perfecte match!

Toch heb ik het helemaal verpest. Hoe kon dat gebeuren?

Kat in het bakkie!

De enige oorzaak: ikzelf!
Ik was in die tijd enorm desparate. Ik was naarstig aan het solliciteren en had al zo vaak nul op mijn rekest gekregen. Bij dit bedrijf ging ineens alles goed! Alles klikte.

Ze konden me nog niet aannemen als werknemer, maar eerst als freelancer. Helemaal prima voor mij. Ik wilde gewoon aan de slag. Wat was ik blij. Ik moest nog een paar gesprekken voeren, maar eigenlijk was het nagenoeg rond.

Arrogantie ten top

En toen gebeurde het. Alle frustratie van mislukte sollicitaties die ik had opgebouwd zou ik in ééń keer kunnen lozen. Eindelijk kon ik mijn eer weer herstellen. En daarom werd ik… arrogant. Verschrikkelijk arrogant.

Ik vroeg een, voor een startup, absurd hoog uurtarief. Ik merkte ook op dat ik het vreemd vond dat op vrijdag om 17:30 bijna niemand meer aanwezig was (“Er moet toch hard gewerkt worden?”). Ik had kritiek op de internet marketing aanpak. Ik had spelfouten ontdekt op hun website. En nog veel meer. Allemaal om te laten zien hoe goed ik wel niet was.

And… it’s gone!

En de volgende dag belde de CEO me dat ze geen toekomst meer zag in onze samenwerking. Ik snapte er niets van. En wat deed die afwijzing pijn! Maar het was volkomen terecht, al duurde het lang voordat ik dat inzag.

Inzicht

Ik beschouw het leven inmiddels als een grote leerschool. Er zit heel veel waarde in afgewezen worden. Het forceert je om goed na te denken over wie je wilt zijn en wie je écht bent.

Neem mijn hoge uurtarief bijvoorbeeld: ik had toen ook genoegen genomen met de helft… of zelfs een kwart! Het leek me zo’n gaaf bedrijf om voor te werken. Maar ik was ook geprogrammeerd om er zoveel mogelijk uit te halen, niet denkende aan de andere partij. Ik moest zoveel mogelijk laten zien dat ik het meer dan waard was.

Het grappige is, is dat ik dat allang had laten zien in het eerste positieve gesprek. De deal was eigenlijk al rond voor het bedrijf… maar niet voor mij. Mijn beschadigde ego zag eindelijk kans om weer terug te komen. Met alle gevolgen van dien.

Les

Uiteindelijk zag ik in dat ik weer humble moest beginnen. Ik had afscheid genomen van de corporate wereld waar ik niet meer in paste. Maar dat betekende ook dat ik weer opnieuw moest beginnen. Écht opnieuw. En dat doet je ego pijn. Maar wie een nieuw begin wilt, moet echt ook een nieuwe start maken!

En dat is het allemaal waard. In je ontdekkingsreis naar wie je écht bent, voel je je steeds krachtiger. Je hebt steeds meer controle over dingen omdat je los durft te laten.

Solliciteren naar banen doe ik niet meer. Maar als ondernemer voer ik veel gesprekken met mensen: om opdrachten binnen te halen, verkoopgesprekken of samenwerkingsverbanden. En daar geldt deze les minstens net zo goed.

foto: afwijzing via Shutterstock