Kan je écht van je vakantie genieten?

Ik las deze week een heel interessant artikel op de website van de BBC.  Het gaat over het feit dat veel mensen in Azië hun werk meenemen op vakantie. Ze kunnen het maar moeilijk loslaten.

Zuid Koreanen behoren tot de mensen die het meeste aantal werkuren draaien. Toch is de productiviteit van Zuid Korea een van de laagste in de wereld. De regering in Zuid Korea wil er nu wat aan doen door een verplichte vakantie van twee weken in te voeren. Ik ben er niet overtuigd van dat dat gaat werken. Het kost toch minstens een week om je mentaal los te koppelen van alle perikelen op het werk.

Volgens het artikel zijn er in Azië veel werknemers die hun laptop en mobiel meenemen naar hun vakantiebestemming. Ik deed dat vroeger ook, want ik vond het belangrijk bereikbaar te blijven voor mijn collega’s. Daarnaast had ik er ook wel plezier in om gebeld te worden door een collega; kon ik uitgebreid verslag doen vanaf dat terrasje in het verre buitenland. Even stoer mijn laptop tevoorschijn toveren en lekker belangrijk zitten zijn. “Dat mooie meisje aan het andere tafeltje is nu vast erg onder de indruk van mij!”, moet ik gedacht hebben, terwijl waarschijnlijk het tegenovergestelde waar was.

Maar wat er na het gesprek gebeurde… ik was weer aan het werk. In mijn hoofd althans. Totaal afgeleid en zag niets meer van de mooie omgeving waar ik midden in zat. Mijn gedachten dwaalden af naar de projecten die ik deed op het werk, mijn collega’s, mijn promotie, mijn baas…

Het is lastig om je helemaal los te maken van je werk op je vakantie. Maar het is zo ongelooflijk belangrijk. Als je je bovenkamer rust geeft, dan kom je tot jezelf. En dan kom je pas tot nieuwe inzichten. Een inzicht zoals dat je misschien eens ontslag zou moeten nemen als je nog iets zinnings wilt doen met je leven (een persoonlijke favoriet uiteraard!).

Hoe zit dat met jou? Kom je echt tot rust op vakantie? Of ben je stiekem nog met je werk bezig? Verwacht jouw baas dat je bereikbaar bent?