Jan: Blijf ik hier werken tot mijn 65ste??? NEEEEEE

Vanaf mijn middelbare school was ik al op zoek naar wat ik voor werk zou gaan doen. Atheneum gedaan, dus in principe mogelijkheden te over. Maar wat dan? Allerlei onderzoeken en tests gedaan, en daaruit bleek dat ik veel leuk vond, maar er was eigenlijk niets wat er uit sprong. Uiteindelijk HTS elektro gedaan. En eind jaren tachtig, toen alles met computers booming business was, begon ik als programmeur. Geweldig, met een leaseauto, die had ik niet nodig, maar was natuurlijk wel super, zo van school een leasebak in, en dat woog best mee in mijn beslissing daar te gaan werken. Maar ja, was het werk eigenlijk wel leuk? 1^ste jaar wel, alles nieuw, veel te leren, 2^e jaar ook nog wel, 3^de jaar routine en dus maar op zoek. En zo had ik al diverse overstappen gemaakt, in de techniek groeide natuurlijk de bomen tot in de hemel. En zo groeide ik mee. Hier weer 1000 per maand meer, daar weer een hogere positie, maar het echte geluk heb ik daar niet gevonden. En op een gegeven moment rond mijn 40^ste zat ik in een baan met verantwoordelijkheid, een dik salaris, dikke bak, en een hele dikke partij s*** mee naar huis. En ik dacht, blijf ik zo doorgaan tot mijn 65^ste??? En na een halve seconde was ik daar al uit. NEEEEE.

En dan dus weer; wat dan wel? Dat wist ik nog steeds niet. Maar ik heb toen wel heel duidelijk het besluit genomen iets voor mijzelf te gaan doen. Dan bepaalde ik in ieder geval zelf hoeveel s*** er mee naar huis zou gaan. En ik creëerde ruimte, mijn eigen tijdsindeling, om te gaan zoeken naar wat ik echt wilde. En dan geen beslissing gebaseerd op geld, maar op wat mijn hart in zou geven.

Zo gezegd zo gedaan. Ik kon een technisch product overnemen, en begon als zzp-er. Even een schokkende stap terug in salaris en in plaats van een dikke leasebak een oude afgetrapte Mondeo. Maar, ik kreeg ruimte, het maakte niet uit of ik 30 uur zou werken, of 60, of dat ik dat van 9 tot 5 deed, of in het weekend, zolang mijn klanten maar tevreden waren.

Kon ik wat met mijn hobby; zeilen? Dus parallel iets opgezet als jachtmakelaar, bezig geweest een jachthaven over te nemen, een bedrijfje in lijnen opzetten. Maar toch was ook dat niet helemaal goed voor mij.

En toen kreeg ik het boek de PassieTest. Voor mij de perfecte techniek om uit te zoeken wat ik nu werkelijk écht wilde. Zowel op het gebied van werk, maar ook voor relaties, lichamelijke gezondheid, geestelijke gezondheid, mijn omgeving, mijn huis, de wereld in het algemeen. Ik ben 2 keer naar Londen gegaan om lezingen hierover bij te wonen. Geweldig! Hier wou ik meer mee, gewoon voor mijzelf. Of misschien wel omdat het zo goed voor mij werkte, was dit iets wat ik kon leren om zo ook anderen te helpen. Dat zou mooi zijn nietwaar? Even op het internet snuffelen, en ja, er was een opleiding in Texas, het volgende weekend. Dus maandags geboekt en donderdags zat ik in Austin. Heel bijzonder! Zowel de cursus, als de trainers, als mijn medeleerlingen. Heel veel geleerd, over mijzelf, en natuurlijk over hoe ik anderen de PassieTest kan geven. En nu heb ik hier een praktijk voor opgezet en heb ik eindelijk mijn doel gevonden!

De moraal van dit verhaal? Volg je hart! Zoek uit wat werkelijk belangrijk is voor jou. En baseer daar je beslissingen op. Ik kon ook niet zomaar mijn baan opzeggen, ik had een vrouw, kindertjes, een huis, hobby’s, noem maar op. Maar ik kon wel ontslag nemen uit mijn leven zoals ik dat toen leidde. Als je iets anders wilt, moet je er wel wat voor doen. Als je niks doet, blijven je resultaten hetzelfde. Aan de slag dus! En als je hulp nodig hebt; www.depassietest.com.

Jan

Meer inspirerende verhalen lezen? Klik hier.