Sandra: We zijn er zoveel gelukkiger van geworden

Sandra Maarse is moeder van drie meiden; Annick van 10, Carlijn van 9 en Rachèl van 7 jaar oud. Ze is getrouwd met Eric. Na een succesvolle carrière in de ICT heeft ze de moed gehad om het roer helemaal om te gooien en iets heel anders te gaan doen. Het is begonnen met een jaar sabbatical en vervolgens is ze zich bezig gaan houden met fotografie.

Sandra Maarse: ,,Even een sabbatical nemen is te kort door de bocht. Zo simpel was het beslist niet. Na de Heao ben ik op zoek gegaan naar een baan, dat was niet makkelijk want de arbeidsmarkt was krap. Via een uitzendbureau ben ik bij een softwarebedrijf gaan werken; SCOPE marketing technology. Dat beviel zo goed van beide kanten dat ik er kon blijven. Het betekende een leuke baan in de ICT. Als projectmanager was mijn taak het implementeren van verkoop- en marketing informatiesystemen, later zou dat een CRM-systeem gaan heten. Bijvoorbeeld voor de vrachtwagendivisie van Renault. Dat betekende reizen door heel Europa, zoals even naar Barcelona om daar cursussen te geven. Een hartstikke leuke en leerzame baan. Na 7 jaar ben ik bij PinkRoccade gaan werken als projectmanager/consultant. Voor PinkRoccade heb ik lange tijd gedetacheerd gezeten bij het ICT bedrijf van de Shell. Na de komst van de meiden ben ik het dichter bij huis gaan zoeken, bij FloraHolland, als dienstenmanager/projectmanager op de ICT afdeling. Daar heb ik mij na een jaar of 6 toch over de kop gewerkt.”

,,Van de ene op de andere dag ging het niet meer. Ik stond ‘s morgens op en kon alleen maar huilen, een was in de wasmachine stoppen was al te veel. Het was gelukkig nog geen burn-out. Een pré burn-out noemde de Arbo-arts het. Dat zet je wel aan het denken. Je kunt de hele wereld wel de schuld geven van je situatie, maar uiteindelijk moet je toch bij jezelf te raden gaan. Via de werkgever ben ik een coaching traject ingegaan en dat heeft mij zoveel inzichten gegeven; over mijn situatie, maar ook over mijzelf. Bij elkaar heeft het anderhalf jaar in beslag genomen waarin ik werkelijk terug ging naar de basis, mijn roots. Ik besefte dat wat ik normaal vond, niet normaal was. Dat bleek al uit mijn dagschema; drie kinderen, een te drukke baan van 32 uur per week, sportactiviteiten en dan ook nog een druk sociaal leven. Er bleef totaal geen tijd meer voor mijzelf over.”

Toen heb je een sabbatical genomen.

,,Ja, maar dat laatste was de meest lastige drempel. Tijdens het coaching traject werkte ik nog en daardoor had ik niet echt de tijd en energie om uit te vinden wat ik nu werkelijk wilde. Toen mijn coach aan mij vroeg: als je nu een zak met geld kreeg wat zou je daar dan mee doen?, was mijn eerste reactie: mijn baan opzeggen. En daarmee hield ik mijzelf eigenlijk een spiegel voor. Ik haalde totaal geen energie meer uit mijn werk en was geld dan de enige reden om te blijven? Maar het was niet makkelijk om al die zekerheden overboord te gooien. Ik ben gaan rekenen wat we minimaal nodig hadden. Het bleek dat we met nog heel wat minder konden. Het betekende een hele aderlating, maar het inzicht dat het kon, gaf ook zekerheid.”

Hoe vonden man en kinderen het?

,,Eric heeft altijd voor honderd procent achter mij gestaan. En voor de kinderen was het ook een verademing. Het werd veel leuker. We zijn er allemaal zoveel gelukkiger van geworden.”

Wat ben je gaan doen?

,,Ik was al een hobbyfotograaf en puur voor mijn plezier ben ik een cursus aan de fotovakschool gaan volgen. Gewoon om een dag iets leuks voor mijzelf te gaan doen. Daar was tot dan toe nooit tijd voor geweest. Het was een basiscursus van drie maanden en het voelde zo goed en was zo leuk om te doen, dat ik besloot om er in verder te gaan. Ik ben de vervolgopleiding aan de Fotovakschool gaan volgen, heb een goede camera gekocht en de overige apparatuur die ik nodig had en Sandra Maarse Fotografie was een feit.”

En hoe zit het met de opdrachten?

,,Dat gaat heel goed; het eerste jaar zelfs boven verwachting. Ik heb mij in eerste instantie bewust gericht op de particuliere markt omdat die toegankelijker is. Familiefoto’s; foto’s van baby en peuters en trouwreportages. De eerste keer dat ik dat deed was best wel spannend. Ik moet het hebben van mond tot mondreclame en op die manier bouw ik een heel netwerk op. Ik heb foto’s gemaakt van het jubileumconcert van het koor Trumpets of the Lord en onlangs heb ik een opdracht gekregen om portretfoto’s te maken van leden van het CDA ter illustratie van hun verkiezingsprogramma. Ik ben nu bezig mij te oriënteren op de zakelijke markt, ook om nog meer gebruik te kunnen maken van mijn 17 jaar ervaring in het bedrijfsleven.”

Waar laat je je door inspireren?

,,Ik ben vooral gericht op mensen en door hen laat ik mij dan ook inspireren. Ik trek veel tijd uit voor een opdracht; ik ga bijvoorbeeld met kinderen naar het surfeiland voor een leuke reportage. Soms moet je van alles uit de kast halen om een kleintje leuk op de foto te krijgen. Maar dat maakt het alleen maar interessanter om te doen.”

Hoe zie je de toekomst?

,,Heel positief, ondanks het feit dat het geen makkelijke tijd is. Ik geloof echt dat het gaat lukken. Ik leef nu veel meer bij de dag en dat is een stuk leuker dan vroeger, toen leefde ik alleen maar van weekend tot weekend en van vakantie naar vakantie. Als gezin zijn we er eigenlijk alleen maar op vooruitgegaan door mijn andere keuze. En daar komt nog bij dat Eric heel creatief is, zeker op het gebied van ontwerp en tekst. Ik hoop dat we ooit nog iets samen kunnen gaan doen.”

Meer inspirerende verhalen lezen? Klik hier.

[Bron: Aalsmeer Witte Weekblad]