december 12, 2009

Annemiek: Mijn toekomst is weer opengebroken!

Cambodia_terraceIk was dertig jaar, werkte al zes jaar bij hetzelfde bedrijf – mijn eerste serieuze baan – en wilde wat meer bijdragen aan de wereld dan wervende teksten voor commerciële bedrijven. Het idee dat ik op een dag wakker zou worden en me zou realiseren dat ik vijftig was en dat ik in de vijfentwintig jaar ervoor telkens hetzelfde trucje had gedaan, beangstigde me mateloos.Maar aan de andere kant: Ik had leuke collega’s, ik kon elke opleiding doen die ik wilde, de cappuccino was er zo lekker, ik ontmoette elke week andere mensen. En bovendien: Wat Moest Ik Anders?

Ik werd ongelukkiger en ongelukkiger en kreeg een loopbaanadviestraject aangeboden, waaruit verrassend genoeg bleek dat ik iets anders moest doen: werken voor een goed doel en/of een baan waarbij ik kon reizen. Op mijn werk bedachten ze daarom een project in een ontwikkelingsland. Maar helaas, het project bleek geen succes te zijn.
Intussen kregen de goede doelen honderd brieven per vacature, had mijn relatie te lijden onder mijn gewik en geweeg en was de economie ingestort. Niet het beste moment om je baan op te zeggen? Misschien niet. Maar voor mij was er geen andere optie. Per 1 oktober stopte ik met werken. Twaalf oktober zat ik in het vliegtuig voor een lange reis.

Wat een genot was het weer om te reizen! Leuke mensen ontmoeten, nieuwe culturen leren kennen en iedere dag weer helemaal anders dan de vorige.

Nu is het december en zit ik met een mangosap op een terrasje. Ik heb binnen mijn vakgebied vrijwilligerswerk kunnen doen voor een sociale onderneming in Cambodja en heel veel ideëen en inspiratie opgedaan.

In januari ga ik weer naar huis. Wat er dan gebeurt, weet ik nog niet. Misschien ga ik terug naar mijn oude werkgever, misschien zoek ik ergens anders een baan, misschien begin ik voor mezelf. Die onzekerheid geeft me juist energie. Mijn toekomst is weer opengebroken!

Meer inspirerende verhalen lezen? Klik hier.

Bertil Schaart

Click Here to Leave a Comment Below

Leave a Reply: